Po opuszczeniu busa w Cyrhli, wiedziałem, że będzie dobrze. Co prawda niebo zasnuwały chmury i o widokach mogliśmy z Jackiem pomarzyć, jednak biel ogarniająca dosłownie wszystko rekompensowała gorsze warunki pogodowe. Cieszyłem się jak dziecko na widok takiej ilości śniegu :).
Józef Nyka w swoim przewodniku o Pieninach pisze tak: „Jedyny w swoim rodzaju krajobraz pieniński nie ma na ziemiach polskich odpowiednika, a pod względem uroku nie ustępuje nawet Tatrom”. Trudno się nie zgodzić z tymi słowami i mamy nadzieję, że nasze zdjęcia choć trochę oddadzą piękno tego rejonu.
To nie był zły rok. Co prawda na samym blogu nie działo się wiele, jednak często byliśmy poza domem, poznawaliśmy nowe miejsca, wracaliśmy na stare szlaki.
Jesienią każde górskie pasmo wygląda zjawiskowo. Planując wyjazd o tej porze roku nasze myśli naturalnie kierują się w stronę bieszczadzkich lasów, tym razem jednak zdecydowaliśmy się na Pieniny – a bo trochę bliżej. Głównym argumentem przemawiającym za tym kierunkiem był jesienny redyk, który do tej pory oglądaliśmy na fotografiach.
Wanda Rutkiewicz zapisała się na kartach historii jako jedna z najwybitniejszych himalaistek. Jako trzecia kobieta na świecie, a pierwszy Polak, zdobyła najwyższy szczyt Ziemi – Mount Everest. Jako pierwsza weszła na K2. W ciągu swojego życia zdobyła osiem ośmiotysięczników. Książka Anny Kamińskiej o tej niezwykłej kobiecie ukazała się w rocznicę 25-lecia jej zaginięcia na Kanczendzondze.
„Himalaistki” Mariusza Sepioły miały po raz pierwszy odsłaniać historię polskich wspinaczek. Czy ten zabieg się udał, czy książka jest warta uwagi?
Lackowa jest wymagająca, to wiemy. Ale nie spodziewaliśmy się dodatkowych problemów, które uniemożliwiły nam wejście na nią. Przynajmniej na razie :).
Z całą pewnością „Fiva. Przekroczyć granicę strachu ” jest jedną z lepszych książek górskich w 2017 roku, jaką przeczytałem. Zdecydowanie polecam.