Zamek Chojnik z pięknymi panoramami

Zima w pełni. Przynajmniej ta kalendarzowa, gdyż za oknem dominuje aura jesienna. Wpisując się w ten klimat pogodowy nadrabiamy zaległości, przenosząc się w Karkonosze. Jesienne, bo jakżeby inaczej :).

Po zejściu ze Śnieżki pojechaliśmy do znajdującego się nieopodal, gdyż około piętnaście kilometrów od Karpacza, Sobieszowa. Postanowiliśmy bowiem odświeżyć wspomnienia z Zamku Chojnik, na którym ostatni raz byliśmy wieki temu, jak jeszcze zamek stał :).

Trafienie na miejsce w pobliżu zamku nie stanowi problemu, gdyż jest on widoczny chyba z każdej strony. Wyzwaniem może okazać się wybranie odpowiedniego parkingu. Każdy reklamuje się jako parking przy zamku gdzie po uiszczeniu drobnej opłaty możemy przestać martwić się o samochód. Ale… jak każdy parking jest przy szlaku, to jak to właściwie jest? Nam przypomniał się wyjazd na Hel, gdzie każdy parking był „ostatni przy fokarium” :). Nie myśląc zbyt długo, postanowiliśmy porzucić samochód na pierwszym parkingu wolnym od opłat i rozejrzeć się w sytuacji. Okazało się, że jesteśmy bardzo blisko wejścia na szlak, wejścia płatnego.

Z Sobieszowa na zamek prowadzą cztery szlaki – czarny i zielony (te dwa się w dużej części pokrywają) oraz czerwony i niebieski (również pokrywające się w znacznej części). Nie mając skonkretyzowanego planu (znaczy się plan był bardzo konkretny – dotrzeć na zamek ;)), poradziliśmy się Pani w kasie w kwestii wyboru szlaku. I tak – na górę dreptaliśmy za znakami czarnymi, obserwując po drodze malownicze elementy krajobrazu, takie jak Zbójecka Grota, czy Zbójeckie Skał, a wracaliśmy szlakiem czerwonym.

Mając w mięśniach Śnieżkę, z której zeszliśmy przed chwilą, nie forsowaliśmy tempa a i tak podejście dało nam się trochę we znaki. Po niecałej godzinie zameldowaliśmy się na zamku, opłaciliśmy wstęp i udaliśmy się do… restauracji, gdyż nasze organizmy już od jakiegoś czasu dopominały się o jakieś płyny. Pragnienie ugasiliśmy napojem produkowanym w Niemczech, o ciekawej nazwie „Spezi”, będącym jakąś mieszanka coli i pomarańczy – nawet smakowało!, po czym przekroczyliśmy bramę zamkową.

W tym miejscu nie będziemy się rozwodzić za długo, gdyż ten etap najlepiej oddają zdjęcia – warto przynajmniej raz odwiedzić to miejsce. Ruiny utrzymane są w całkiem dobrym stanie, a z wieży widokowej rozpościerają się fantastyczne panoramy.

Galeria