Śnieżka jak zawsze wietrzna

Ograniczony czasowo (w sumie do jednego aktywnego dnia) pobyt w Sudetach chcieliśmy wykorzystać jak najpełniej. W planach była wycieczka górska w Karkonosze, zwiedzanie zamku Chojnik, wizyta w teatrze i udanie się na jeleniogórski rynek, uchodzący według wielu opinii za najpiękniejszy na Dolnym Śląsku.

Celem wycieczki górskiej była Śnieżka (czes. Sněžka, niem. Schneekoppe – 1603 m n.p.m.). Początkowo planowaliśmy wyjście na wschód słońca, jednak dokonaliśmy małych modyfikacji tym samym wpisujac tę atrakcję na listę rzeczy do zrobienia. Zmiana planów pozwoliła nam pospać trochę dłużej, ale nie za długo… Chcieliśmy stosunkowo wcześnie rozpocząć wędrówkę szlakiem czarnym spod kolejki na Kopę, aby zrealizować pozostałe punkty z napiętej listy na ten dzień.

Wędrówkę zaczęliśmy żwawo i po pierwszych krokach wydawało się, że droga nie będzie męcząca. Z każdym kolejnym pokonanym metrem odczuwaliśmy lekkie pochylenie terenu, a chodzenie po kamienistym dukcie jest dla nas zdecydowanie bardziej uciążliwe niż po naturalnym szlaku. Na krótki odpoczynek (i chwilę zadumy) pozwoliliśmy sobie w miejscu, gdzie swego czasu znajdował się Pomnik Ofiar lawiny z 20.03.1968 roku, jednej z większych tragedii do jakiej doszło w polskich górach (obecnie w tym miejscu pozostał tylko postument, gdyż pomnik został zniszczony przez lawinę, która zeszła w 1974 roku), po czym ruszyliśmy dalej Śląską Drogą.

Gdy podziwialiśmy piękną panoramę Karpacza, usłyszeliśmy dziwny szum nad głowami. Nie sposób było nie spojrzeć w górę, szukając źródła dźwięku – naszym oczom ukazał się balon, a później następny i następny… i następny. Musimy przyznać, że cieszyliśmy się z tego widoku jak dzieci :). Podejście kontynuowaliśmy, gdy balony odleciały na znaczną odległość i trudno było już je dostrzec – najpierw do górnej stacji kolejki, a następnie do Przełęczy pod Śnieżką (1389 m n.p.m.). W schronisku planowaliśmy zatrzymać się po zejściu ze Śnieżki, więc nie tracąc czasu ruszyliśmy na podbój najwyższego szczytu Sudetów.

Jesienne Karkonosze

Mimo stosunkowo wczesnej godziny, całkiem sporo osób schodziło już w dół, a jeszcze więcej znajdowało się na szczycie. W większości byli to Czesi, jednak nie ma się czemu dziwić, w końcu kolejka naszych sąsiadów wjeżdża prawie na samą Śnieżkę. A pogoda zachęcała do przebywania na świeżym powietrzu.

Po dość długiej sesji zdjęciowej wiatr zaczął dawać się nam we znaki (wiało niemiłosiernie). Niestety, restauracja znajdująca się w budynku Wysokogórskiego Obserwatorium Meteorologicznego była nieczynna, więc nie pozostawało nic innego, jak rozpocząć zejście. Wybraliśmy Drogę Jubileuszową.

Widoki ze Śnieżki

Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, weszliśmy na chwilę do Śląskiego Domu, po czym posileni i rozgrzani ruszyliśmy w dół czerwonym szlakiem. Minęliśmy Symboliczny Cmentarzyk „Ofiar Gór”, Kaskady Łomniczki, schronisko nad Łomniczką i w końcu dotarliśmy do parkingu, na którym było już całkiem sporo samochodów.

Bez zbędnego marnowania czasu pojechaliśmy w kolejne miejsce – na Zamek Chojnik.

Żurek na szlaku

Schodząc ze Śnieżki weszliśmy na posiłek do Śląskiego Domu. Nie zastanawiając się zbyt długo wybraliśmy żurek (Jarek) i barszcz (ja), aby… się rozczarować. Cena z górnej półki, jedzenie z dolnej.

Galeria